تمنای وصال از عبدالحسین مختاباد

تمنای وصال نام اولین آلبوم عبدالحسین مختاباد خواننده و آهنگ‌ساز موسیقی سنتی ایرانی است که در سال ۱۳۷۰ خورشیدی منتشر شد.

مختاباد با این آلبوم و به ویژه تصنیف «تمنای وصال» توانست خود را در موسیقی ایرانی معرفی نماید. ملودی اصلی این آهنگ در سال ۱۳۶۸ و در دوران سربازی در ذهن او بود و ابتدا می‌خواسته ملودی این آهنگ را روی شعری از اقبال لاهوری، از خواب گران خواب گران خواب گران خیز، اجرا کند؛ اما هنگامی که شعر تا کی به تمنای تو وصال یگانه از شیخ بهایی را دید نظرش تغییر کرد و این شعر را مناسب‌تر دید.

او در مصاحبهٔ دیگری براین باور بود که در دهه ۱۳۷۰، جامعه شکل و شمایل تازه‌ای به خود گرفته بود. جنگ تازه تمام شده بود و جامعه احتیاج به فضای شادتری داشت.

مختاباد همچنین معتقد بود که هشتاد درصد کارهای موسیقی که در دهه شصت منتشر می‌شد با مضمون جنگ و انقلاب بود و خودش را تقریباً جزو نخستین هنرمندانی می‌داند که در دهه هفتاد به خواندن موسیقی شادتر و عاشقانه‌تر خارج از فضاهایی که تا پیش از آن وجود داشت پرداخته است.

عبدالحسین مختاباد - آواز
حسن ناهید - نی
محمد ساعد - سنتور
جمال جهانشاد - عود
حسین فرهادپور - قیچک، تنظیم
شهریار فریوسفی - تار و سه‌تار
جلیل شهناز - سه‌تار
مهیار فیروزبخت - کمانچه
منوچهر باستان سیر - قیچک باس
محمود فرهمند - تنبک
کامبیز گنجه‌ای - دف