دوران قهرمانی‌ات تمام شد اما این اشتباه را اصلاح نکردی حمیدجان - Hamid Soorian

حمید سوریان یکبار دیگر باخت. این بار در المپیک. او سال 2008 را هم باخته بود و در المپیک مدال نگرفته بود. این بار هم نگرفت. البته چه بخواهیم و چه نخواهیم او حمید سوریان است. پسری که پر افتخارترین کشتی گیر تاریخ ایران بوده و هست. بالاتر از موحد، امامعلی حبیبی و جهان پهلوان تختی از نظر میزان مدال ها. او بی شک تکرارنشدنی برای ایران عزیز ماست . کشتی گیری که یا به فینال رفته و بهترین مدال ها را آورده یا اصلا مدال نگرفته است. مدت هاست که محمد بنا مدل شاگردش را می شناسد و می گوید: «حمید آدمی نیست که بتواند پشت سر یکی دیگر برود و نفر بازنده باشد. کشتی اول را که می بازد ویران می شود. » بار اول در المپیک پکن، دو سال بعد ازآن در بازی های گوانگژو، دوباره در مسیر انتخابی المپیک ریو و حالا در المپیک ریو. حمید همچنان بعد از باخت اول، همه چیزش را می بازد. حتی محمد بنا که به درستی درباره او می گویند سلطان احیای روحیه در ورزش ایران است هم نمی تواند او را برگرداند. وقتی می بازد ، حتما باید ببازد. باخت اول برایش یعنی پایان دنیا. هیچ تلاشی هم نکرده برای تغییر این عادت.


بی شک المپیک ریو برای حمید پایان خط است. او دیگر المپیک آینده را دنبال نمی کند. شاید می رود پی همان کاری که دوسال قبل می خواست انجامش بدهد. مثلا شاید شورای شهر یا جایی دیگر در سیاست و مدیریت شهری و شاید بیزینس که موفقیت زیادی در آن داشته است. خیلی سخت است که بخواهد همچنان سالی چند ماه استرس تمرین داشته باشد و ادامه بدهد و این بحران روحی پشت سر بگذارد و اعتمادی که از او سلب شده است را دوباره بدست بیاورد، در این سن برایش بی شک کاری بس دشوار است. آنچه حمید در تمام سال های کشتی اش نتوانست تغییرش دهد این است که از نظرش دنیای مسابقه فقط یک معنا داشت. با یک باخت ، نابود می شد و این روحیه اصلا خوبی برای یک قهرمان نیست. خیلی ها خیلی تلاش کردند اما او توان مدیریت خشم و ناراحتی اش را نداشت و همین اخلاق غیر حرفه ای البته بزرگترین فرصت ها را از حمید گرفت تا به جای 3 مدال از المپیک ، تنها یک مدال داشته باشد. اینکه اقلا 5 مدال جهانی و المپیکی بیشتر داشته باشد.

برای حمید رقابت ورزشی فقط یک رو داشت و تا ته دوران قهرمانی اش هم با همین مسیر ادامه اش داد ؛ برای او ورزش فقط برد بود و باخت را نتوانست هضم کند تا این قدر ساده لطمه بخورد. کاش باقی بخش های زندگی حمید این قدر صفر یا صدی نباشد و باورش شود ، همیشه در کنار بردها، باخت هم اتفاق می افتد. او کم نباخته اما از باخت هایش درس نگرفته و پلی نساخته برای موفقیت های بعدی اش.