گزارشی از کنسرت شهرام ناظری و حسین علیزاده در پاریس

شهرام ناظری و حسین علیزاده، دو چهره معروف موسیقی سنتی ایرانی با همراهی مجید خلج، استاد سازهای کوبه ای، بار دیگر در پاریس گردهم آمدند و قطعاتی را برای علاقمندان ایرانی و فرانسوی اجرا کردند.این سه هنرمند، ضمن پایبندی به اصول موسیقی سنتی ایرانی، هر یک به نوبه خود نوآوری‌هایی را در این موسیقی به ارمغان آورده‌اند.حسین علیزاده به تقلید و تکرار فرم هاى موسیقیدانان گذشته بسنده نکرده و در جستجوی راههاى تازه‌تر بوده که در این مسیر به نوآوری‌هایی دست زده است. او علاوه بر ابداعاتی چون خلق سازهایی نظیر شورانگیز و سلانه کوشیده تا در بداهه نوازی‌های سنتی نیز نوآوری کند. افزون بر این او مقام دادوبیداد را نیز ابداع کرد. نوآوری دیگر علیزاده استفاده از هماوایی بویژه با صدای زنان بوده است.حسین علیزاده می‌گوید: «خیلی خوشحالم از اینکه من در یک دنیای متعصب و در کشوری که خیلی تعصبات بخصوص در موسیقی سنتی زیاد بود، ولی من توانستم این سد را حداقل برای خودم و بسیاری دیگر هموار کنم و ثابت کنم که تعصب خوب نیست چون خیلی موقع‌ها بی‌ریشه‌اند. یعنی ما تعصب به چیزی داریم که مالک آن نیستیم.»حسین علیزاده تاکنون سه بار نامزد جایزه گرمی شده است.حسین علیزاده می‌گوید: «وقتی به موسیقی فکر می‌کنم اول آن را در قالب رنگ حس می‌کنم. طبیعی است که دنبال صداهایی باشم که این صدا‌ها عادت شده نباشند.»شهرام ناظری در زمینه آواز سبک خاص و منحصر به فردی دارد و طی ۳۰ سال فعالیتش توانست سبک جدیدی از آواز که آمیخته به ادبیات حماسی و عرفانی ایران است را خلق کند.او در کارنامه هنری خود جایزه «بهترین موسیقی عرفانی جهان» در سال ۱۹۹۷ میلادی در جشنوارهٔ فاس مراکش را دارد که پس از آن از سوی مطبوعات آمریکا لقب پاواروتی ایران را دریافت کرد. در سال ۲۰۰۷ نیز نشان «شوالیه ادب و هنر» را از سوی دولت فرانسه دریافت کرد.شهرام ناظری می‌گوید: «من به دنبال لحن‌هایی که از بین رفته بود رفتم، مانند لحن‌های حماسی، طرز بیان‌های حماسی. تفاوت من با خواننده‌های هم دوره من این است که در صدای من روحیه کردی من وجود دارد.»شوالیه آواز ایران در بیشتر آثار خود از شعرهای مولانا بهره برده‌ و در آثارش همواره تلاش نموده تا به تجربه‌ای جدید دست بزند.وی تاکنون بیش از ۴۰ آلبوم موسیقی منتشر کرده‌ است.شهرام ناظری می‌گوید: «چون در کشور ما موسیقی تحت فشار بوده، نتوانسته آنطور که باید و شاید جای خود را پیدا کند. نتوانسته همپای ادبیات خروشان پارسی حرکت کند.»مجید خلج، نوازنده تنبک هم با نگاه جدیدی به موسیقی می‌نگرد. استفادهٔ منحصر به‌فرد او از سازهای کوبه‌ای‌ دیگر، همچون زنگ سرانگشتی و دایرهٔ کوکی به کار‌هایش رنگی متفاوت بخشیده است.او در این باره توضیح می‌دهد: «ساز زنگ سرانگشتی را مدت ده سال است استفاده می‌کنم و سازی بوده که قبلا در فرهنگ و موسیقی ما وجود داشته است. اگر به مینیاتورهای دوره قاجار نگاه کنید، خانم‌های رقاص دوره قاجار زنگ‌های سرانگشتی به انگشتانشان هست و این را اجرا می‌کردند.»بخشی از شرکت کنندگان این کنسرت را غیرایرانی‌ها تشکیل می‌دادند.یک خانم فرانسوی می‌گوید: «من فارسی بلد نیستم و متاسفانه شعر ترانه‌ها را نمی‌فهمم. ولی به نظر من این سه موسیقیدان شگفت انگیزند و فنشان عالی است.»