در اولین بخش از برنامهی «یاد بعضی نفرات» که به بررسی چهرههای تاثیرگذار موسیقی در قرنِ گذشته اختصاص دارد، «شمس لنگرودی» (شاعر و پژوهشگر برجستهی ادبیات ایران) از «درویشخان» میگوید. موسیقیدانی بزرگ که مهمترین آهنگسازِ دوران قاجار شد و مبدعِ پیش درآمد. تار ششم را به سهتار اضافه کرد و ردیفِ آقا حسینقلی را خلاصه و خالقِ قطعاتی چون ز من نگارم، بهار دلکش، صبحدم ز مشرق طلوعی در جهان کن و بسیاری قطعاتِ دیگر که در موسیقی ایران برای همیشه ماندگارند. حالا اگر گذرتان از تجریش به دربند افتاد و در نیمهی راه سری به مقبرهی ظهیرالدوله زدید، قبری کوچک میبیند که شاخههای انبوهِ نسترن برآن سایه افکنده است. اگر شاخهها را کنار بزنید این اشعار را روی سنگ مزار او میخوانید: «درویش اگر از این جهان رفت مشنو که فقیر و ناتوان رفت/ درویش هنر ور زمان بود استاد هنر ور زمان رفت.»
گویش متن: استاد شمس لنگرودی
تصویر ساز محیا فرمانی
نویسنده متن: سما بابایی
گویش متن: استاد شمس لنگرودی
تصویر ساز محیا فرمانی
نویسنده متن: سما بابایی
- دسته بندی
- موسیقی سنتی و نواحی
- برچسب
- موسیقی ما, musicema, یاد بعضی نفرات
وارد شوید یا ثبت نام کنید تا دیدگاه ارسال کنید.
اولین نفری باشید که دیدگاه ارائه می کند