اولین مصاحبه رسمی ایرج مهدیان در ایران

قرار ما در دفتر موسیقی ما بود، سر وقت، خوش تیپ و با لبخند آمد و نشستیم به گپ و گفت. از سبزوار شروع کردیم که او آنجا به دنیا آمده و از آنجا شروع کرده بود به عاشق موسیقی و عاشق آواز شدن و از عشق خواندن. بی خود نیست که با «سلام بر عشق» گل کرد و با صدایی گرم و دلنشین و گاهی محزون یک عمر از عشق و مهربانی خواند و روایتگر غم ها ، دلتنگی ها، دلدادگی ها و شادی های مردم شد و در دل مردم نشست.
در دهه پنجاه که ایرج مهدیان در آن دهه گل کرد، به موسیقی مردمی پاپ نمی گفتند و می گفتند موسیقی کوچه بازاری، و موسیقی هایی که پاپ یا جاز خوانده می شدند، موسیقی های مردمی و عمدتا با سازهای غربی بودند، اما او از همان موقع تا الان عبارت کوچه بازاری را در مورد کار خودش نمی پسندید و قاعدتا هم اینگونه نبود. جناب مهدیان، چه از نظر لایف استایل و چه از نظر نوع خواندن حدفاصل این دو سبک و سیاق بود و بسیار هم محبوب، با دهها اثر هیت و مورد اقبال مردمی از همه اقشار جامعه. آثاری مردمی، با اشعاری سالم، عاشقانه، اجتماعی و انسانی و صدایی تمیز و ارکسترهایی تمیز و خوش سونوریته که بعد از چند دهه هنوز از خاطر مردم نرفته است.
حیف از آن سبک و سیاق موسیقی که بی هیچ دلیل منطقی حذف شدند تا قشر بزرگی از جامعه، موسیقی مورد علاقه شان را از دست بدهند.
با جناب ایرج مهدیان در باره همه اینها حرف زدیم.