شفیقه عطایی به آسانی میتوانست پس از حضور طالبان خاک افغانستان را ترک کرده و راهی کشور دیگری شود اما مقابل دوربین خبرگزاری فرانسه میگوید: «من میتوانستم بروم، اما تکلیف زنانی که با من کار کرده بودند چه میشد؟ آنها به من امید داشتند. زنانی که در این سالها بسیار تلاش کرده بودند و برخی از آنها سر مزرعه به تنهایی بیل زده بودند.»
او سال ۲۰۰۷ شرکت زعفران خود را در هرات راهاندازی کرد و گرچه ابتدا تنها ۵۰ نفر در آنجا مشغول به کار بودند حالا نزدیک به هزار نفر از زنان افغانستانی با او همکاری دارند. البته شیوع ویروس کرونا و پس از آن هم روی کار آمدن طالبان موجب شده تا تجارت زعفران دستخوش تغییراتی شده و سوددهی پیش را نداشته باشد.
شفیقه میخواهد از حقوق کارگران خود دفاع کند و تحت حکومت طالبان تن به سکوت ندهد.
او میگوید: «هر اتفاقی بیفتد ما خانهنشین نخواهیم شد. برای رسیدن به جایگاهی که امروز در آن قرار گرفتهایم بسیار تلاش کردهایم.»
او همچنین تاکید دارد: «اگر طالبان به ما اجازه ندهد که سرکارمان برویم و بخواهد برای اشتغال زنان محدودیتی ایجاد کند، کشورهای دیگر هم طالبان را به رسمیت نخواهند شناخت.»
بیشتر بخوانید: https://bit.ly/3CURYzt
او سال ۲۰۰۷ شرکت زعفران خود را در هرات راهاندازی کرد و گرچه ابتدا تنها ۵۰ نفر در آنجا مشغول به کار بودند حالا نزدیک به هزار نفر از زنان افغانستانی با او همکاری دارند. البته شیوع ویروس کرونا و پس از آن هم روی کار آمدن طالبان موجب شده تا تجارت زعفران دستخوش تغییراتی شده و سوددهی پیش را نداشته باشد.
شفیقه میخواهد از حقوق کارگران خود دفاع کند و تحت حکومت طالبان تن به سکوت ندهد.
او میگوید: «هر اتفاقی بیفتد ما خانهنشین نخواهیم شد. برای رسیدن به جایگاهی که امروز در آن قرار گرفتهایم بسیار تلاش کردهایم.»
او همچنین تاکید دارد: «اگر طالبان به ما اجازه ندهد که سرکارمان برویم و بخواهد برای اشتغال زنان محدودیتی ایجاد کند، کشورهای دیگر هم طالبان را به رسمیت نخواهند شناخت.»
بیشتر بخوانید: https://bit.ly/3CURYzt
وارد شوید یا ثبت نام کنید تا دیدگاه ارسال کنید.
اولین نفری باشید که دیدگاه ارائه می کند