هزاران افغان که از شهرهای تصرف شده توسط طالبان گریخته و به کابل پناه آوردهاند، داستانهای وحشتناکی از حمله نیروهای طالبان روایت میکنند؛ حکایت دختران نوجوانی که ربوده شدهاند تا به عقد اجباری طالبان درآیند، قتل غیرنظامیان و افرادی که مقابل چشمان خانوادههایشان سر بریده شدهاند.
خبرنگار خبرگزاری فرانسه با شماری از صدها آواره افغان که در پارکی در مرکز شهر کابل سکنی گزیدهاند، گفتگو کرده است. افرادی که با دست خالی به پایتخت رسیدهاند و در این پارک بدون هیچ امکاناتی روی زمین میخوابند.
یکی از این آوارگان، فریبا ۳۶ ساله است که با شش فرزندش از نواحی شمالی افغانستان به کابل آمده؛ او سگهایی را به یاد می آورد که در اطراف اجساد در نزدیکی زندان قندوز پرسه میزدند.
مروا، ۲۵ ساله نیز از تالقان آمده است. او با گریه میگوید که شورشیان دختر عموی ۱۶ سالهاش را ربوده بودند تا او را به عقد یکی از شبه نظامیان درآورند.
بیوه جوانی نیز میگوید: «وقتی دو دختر در یک خانواده بودند، طالبان یکی از دختران را برای ازدواج میبردند. و اگر دو پسر در یک خانواده بودند، طالبان هر دوی آنها را برای جنگ میبردند. آنقدر غمگینم که به خودسوزی فکر میکنم.»
شبه نظامیان طالبان از روز جمعه ۹ مرکز از ۳۴ مرکز ولایات را تصرف کرده و باعث فرار هزاران نفر از خانههایشان شدهاند.
بنا بر گزارش دولت افغانستان، تنها در دو ماه گذشته ۶۰ هزار خانواده در پی درگیریها آواره شدهاند و ۱۷ هزار نفر از آنها به کابل آمدهاند.
سازمان بین المللی مهاجرت (IOM) نیز روز سهشنبه اعلام کرد که افغانستان در حال حاضر بیش از ۵ میلیون آواره داخلی دارد که دستکم ۳۵۹ هزار نفر از این تعداد در سال ۲۰۲۱ مجبور به فرار از خانههایشان شده و تن به آوارگی دادهاند.
میرویس خان امیری، ۲۲ ساله که روز شنبه خود را از قندوز به پارک کابل رسانده میگوید: «سه روز پیش طالبان یک آرایشگر را کشتند زیرا فکر میکردند او برای دولت کار میکند. اما او فقط یک آرایشگر بود. آنها همه کسانی را که با دولت کار میکردند میکشند؛ حتی کسانی که ۵ سال پیش استعفا داده بودند.»
گروه دیگری از آوارگان که در شمال کابل سکنی گزیدهاند نیز داستانهای تلخ دیگری حکایت میکنند.
خبرها و گزارشها درباره جنگ در افغانستان را در وبسایت یورونیوز بخوانید: https://bit.ly/37CiZtM
خبرنگار خبرگزاری فرانسه با شماری از صدها آواره افغان که در پارکی در مرکز شهر کابل سکنی گزیدهاند، گفتگو کرده است. افرادی که با دست خالی به پایتخت رسیدهاند و در این پارک بدون هیچ امکاناتی روی زمین میخوابند.
یکی از این آوارگان، فریبا ۳۶ ساله است که با شش فرزندش از نواحی شمالی افغانستان به کابل آمده؛ او سگهایی را به یاد می آورد که در اطراف اجساد در نزدیکی زندان قندوز پرسه میزدند.
مروا، ۲۵ ساله نیز از تالقان آمده است. او با گریه میگوید که شورشیان دختر عموی ۱۶ سالهاش را ربوده بودند تا او را به عقد یکی از شبه نظامیان درآورند.
بیوه جوانی نیز میگوید: «وقتی دو دختر در یک خانواده بودند، طالبان یکی از دختران را برای ازدواج میبردند. و اگر دو پسر در یک خانواده بودند، طالبان هر دوی آنها را برای جنگ میبردند. آنقدر غمگینم که به خودسوزی فکر میکنم.»
شبه نظامیان طالبان از روز جمعه ۹ مرکز از ۳۴ مرکز ولایات را تصرف کرده و باعث فرار هزاران نفر از خانههایشان شدهاند.
بنا بر گزارش دولت افغانستان، تنها در دو ماه گذشته ۶۰ هزار خانواده در پی درگیریها آواره شدهاند و ۱۷ هزار نفر از آنها به کابل آمدهاند.
سازمان بین المللی مهاجرت (IOM) نیز روز سهشنبه اعلام کرد که افغانستان در حال حاضر بیش از ۵ میلیون آواره داخلی دارد که دستکم ۳۵۹ هزار نفر از این تعداد در سال ۲۰۲۱ مجبور به فرار از خانههایشان شده و تن به آوارگی دادهاند.
میرویس خان امیری، ۲۲ ساله که روز شنبه خود را از قندوز به پارک کابل رسانده میگوید: «سه روز پیش طالبان یک آرایشگر را کشتند زیرا فکر میکردند او برای دولت کار میکند. اما او فقط یک آرایشگر بود. آنها همه کسانی را که با دولت کار میکردند میکشند؛ حتی کسانی که ۵ سال پیش استعفا داده بودند.»
گروه دیگری از آوارگان که در شمال کابل سکنی گزیدهاند نیز داستانهای تلخ دیگری حکایت میکنند.
خبرها و گزارشها درباره جنگ در افغانستان را در وبسایت یورونیوز بخوانید: https://bit.ly/37CiZtM
وارد شوید یا ثبت نام کنید تا دیدگاه ارسال کنید.
اولین نفری باشید که دیدگاه ارائه می کند