علی قمصری: نمی‌توانم با خواننده‌ای که ۱۲۰ هزار مخاطب می‌خواهد، همکاری کنم

- از آنجا که آدمی درون‌گرا بودم؛ خانواده ام مرا به هنرستان موسیقی فرستادند تا کمی این مشکل برطرف شود و از همان زمان مبتلا به موسیقی شدم
- سعی کرده‌ام از تمام مکاتب به شکل عمقی بهره بگیرم نه اینکه گذری به آنها داشته باشم
- فعلا ترجیح می‌دهم من راه خودم را بروم و محمد معتمدی هم راهِ خودش را
- از هنرهای دیگر هم بهره بگیرم تا در موسیقی‌ام تاثیر گذارد و به امضای خودم در موسیقی برسم
- تاثیرپذیری‌ام از استاد «حسین علیزاده» بیش از هر کسِ دیگری بوده است
- برای آلبوم «نقش خیال» تمام سرمایه‌ی مادی و معنوی‌ام را گذاشتم
- مخالف این هستم که کسی موسیقی‌ای از جنسِ استاد مشکاتیان خلق کند
- ساز گیتار از دلِ موسیقی ایران زاده شده است و من همیشه دلم می‌خواهد از منتقدان بپرسم که چرا این همه حساسیت به استفاده از این ساز دارند؟
- بافت موسیقی مهم است نه سازبندی آن
- جوان بودنِ من برایم دردسر شده است
- زیبایی برایم مولفه‌ای لازم اما کافی نیست
- موسیقی ایرانی از دلِ تعصب و سنت بیرون می‌آید
- اگر آیین نامه‌ی امسال جشنواره اجرا نشود، باز هم از آن انتقاد می‌کنم
- وقتی کار خوبی می‌کنم، همه ساکت هستند اما به محضِ بروز حاشیه همه اظهار نظر می‌کنند
- نمی‌توانیم به یک موزیسین بگوییم که بنشین و کار خودت را بکن
موسیقی ما – از آن سالی که «علی قمصری» گروه «سرمد» را شکل داد تا حالا 17 سال می‌‌گذرد و این آهنگساز و نوازنده‌ی تار از همان زمان نشان داد که می‌خواهد راهی متفاوت در موسیقیِ‌ ایران را طی کند و از تجربه‌گرایی در هیچ شمایلِ آن نهراسد؛ هر چند که گاه، ناگزیر مشکلاتی نیز متحمل شود. چه آن وقت که کتاب هارمونی می‌نویسد و چه آن‌وقت که به عنوانِ یک آهنگ‌ساز، انتقاداتِ تند و تیزِ خود را بیان می‌کند. او اولین اثرش – نقش خیال- را با «همایون شجریان» زمانی منتشر کرد که بسیار جوان بود و همین جوانی به همراه سازبندی متفاوتِ آن اثر، واکنش‌های بسیاری ایجاد کرد؛ او در سال‌های بعد هم بارِ دیگر با همایون شجریان آلبوم‌های «آب، نان و آواز» و «چه آتش‌ها» را منتشر کرد و با تعدادی دیگر از خوانندگانِ نامدار چون «علیرضا قربانی» و «محمد معتمدی» همکاری کرد.
- هیچ وقت در جشنواره حضور پیدا نمی‌کنم
او حالا اما مدتی است که فعالیت‌های خود را با خوانندگانِ کمتر شناخته شده ادامه می‌دهد و می‌گوید که وظیفه‌ی خودش می‌داند تا چهره‌های جدیدی را به موسیقی ایران معرفی کند. در همین مصاحبه‌ی قبلی‌اش با «موسیقی ما» نیز تاکید کرد که به هنر دور از اسم‌سالاری و چهره‌سالاری نگاه می‌کند. در این گفت‌وگو نیز او به صراحت از دغدغه‌های امروزش در موسیقی می‌گوید و دیدگاه‌هایش را بیان می‌کند. این گفت‌وگو را ببینید تا با تفکراتِ آهنگسازِ متفاوتی آشنا شوید که در 22 سالگی با نام‌دارترین خواننده‌ی ایران به اجرای برنامه پرداخت و بعدتر با چهره‌های برجسته‌ی نوازندگی به اجرای برنامه پرداخت و حالا در 35 سالگی با همراهی گروهی جوان و خوانندگانی جوان روی صحنه می‌رود تا حرفِ امروزش را بزند.