فصل اول کتاب باز امیرحسین صدیق با روشنک عجمیان

روشنک عجمیان بازیگر سینما و تلویزیون متولد ۲۰ بهمن ۱۳۵۵ است. روشنک که در کار اجرا هم فعالیت دارد حضور حرفه ای خود در عرصه بازیگری را با کار تئاتر و کلاس‌های بازیگری از سال ۱۳۷۲ شروع کرد و اولین کار تصویری او در همان سال بود. روشنک عجمیان به عنوان مجری در سال ۱۳۸۱ (۲۶ سالگی) با برنامه چشم‌انداز اولین کار اجرای خود را تجربه کرد. روشنک عجمیان فارغ التحصیل مقطع لیسانس در رشته بازیگری و مقطع فوق لیسانس در رشته کارگردانی تاتر است.

روشنک عجمیان و عشق به بازیگری
روشنک عجمیان عاشق حرفه خود بوده و حتی در سخت‌ترین شرایط از کارش لذت می‌برد. وی میگوید: «من عاشقانه کارم را دوست دارم اما به نظرم وضعیت بازیگری یا بهتر بگویم سینما و تلویزیون خیلی راضی‌کننده نیست. چون به نظرم خیلی وضعیت بی‌در و پیکری در مورد ورود آدم‌های مختلف در زمینه‌های مختلف در آن به وجود آمده است. هجوم این قضیه نامناسب بسیار هم زیاد شده است. بعضی تهیه‌کننده‌ها به هر قیمتی کار می‌سازند تا جایی که حتی سرمایه‌گذار وقتی پول وسط می‌گذارد می‌تواند در کار بازی هم بکند. یکسری هنرمند پیشکسوت در خانه نشسته‌اند و کاری ندارند آن وقت می‌روند از خیابان بازیگر پیدا می‌کنند. این متاثرکننده است. اینکه می‌گویم فقط دغدغه شخص خودم نیست چون معتقدم روزی را خدا می‌رساند؛ ضمن آنکه در این مسیر تحصیل کرده‌ و تجربه پیدا کرده‌ام. فوقش به جای هر ماه کار مثلا هر دو ماه یک بار کار انجام می‌دهم. من از ابتدا آدم پرکاری نبودم و نمی‌خواهم پرکار باشم.»
روشنک عجمیان بازیگر آرام و با شخصیتی است که میگوید : «وقتی کار نیست به نوعی افکارم به هم می‌ریزد. البته از وقتی آروشا وارد زندگی ما شده خیلی اوضاع فرق می‌کند؛ یعنی خود را با فرزندم سرگرم می‌کنم. راستش نبود کار این حس را برایم دارد که انگار استقلالم را از دست داده‌ام. وقتی سر کار هستم بسیار حال خوبی دارم و سعی می‌کنم به رغم همه خستگی‌های کاری، این حال خوب را وارد زندگی‌مان کنم.»

روشنک عجمیان و دخترش آروشا
روشنک عجمیان: «این‌طور بگویم که بعد از تجربه مادر شدن اصلا آدم دیگری شده‌ام. راستش من از آن بچه‌های ناخلف نبودم که قدر والدینم را ندانم اما بعد از ازدواج اهمیت پدر و مادر برایم خیلی بیشتر شد. این مساله بعد از مادر شدن به شکل مضاعفی چند برابر می‌شود به خصوص آنکه آروشا بعد از تولد دچار عارضه‌ای بود که ما را خیلی نگران کرد. در آن یک هفته که بین خانه و بیمارستان در رفت و آمد بودیم، والدینم خیلی هوای ما را داشتند. من برادری داشتم که وقتی ۲۹ ساله بود از دستش دادیم. یادم هست در آن ایام یک شب مادرم تماس گرفت که برویم خانه‌شان. در راه بودیم که تلفنی صحبت می‌کردیم و من آنجا به مادرم گفتم که تازه می‌فهمم چه درد بزرگی است از دست دادن بچه؛ آن هم بچه‌ای که برایش ۲۹ سال زحمت کشیده‌ای. حس می‌کنم کسی که بچه داشته باشد بیشتر قدر پدر و مادرش را می‌داند. قطعا برای ما مهم‌ترین چیز این است که آروشا سلامت باشد و حتی از جنبه سلامت روحی و روانی. تا جایی که می‌دانم از آن دست مادرهایی هستم که از فرزندم نمره ۲۰ نمی‌خواهم اما سالم بودنش آرزویم است. خوشبختانه کسی در زندگی کنارم قرار گرفته که منطقی جلو می‌رود. برای همین کاملا به او اعتماد می‌کنم چون تصمیماتش لحظه‌ای نیست. گاهی به هر حال به خاطر احساسی بودن یا آن ذات مادرانه چیزهایی از دستم درمی‌رود اما مهریار بسیار فکر شده تصمیم‌گیری می‌کند.»
????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????
.برای همراه بودن با ما کانال یوتیوب کتاب باز را سابسکرایب کنید????
.همچنین برای به اشتراک گذاشتن کانال کتاب باز میتوانید از لینک زیر استفاده کنید
https://www.youtube.com/channel/UC5HP2dpYw4Lbaxpc6bJ1jMQ
????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????
برای دسترسی به دیگر قسمت های این سری از برنامه های کتاب باز روی لینک زیر کلیک کنید????
https://youtube.com/playlist?list=PLTLtkSp1HANtnfKZ3DZUmodQ7nxWXf8xb

#امیرحسین_صدیق
#کتاب_باز
#برنامه_کتاب_باز
#فصل_اول_کتاب_باز
#ketab_baz
#روشنک_عجمیان