ملودی های آقای رئیس | مستند موسیقی فیلم های مسعود کیمیایی | قسمت اول؛ بیگانه بیا

بیگانه بیا

«بیگانه‌بیا» نخستین هم‌کاری «مسعود کیمیایی» و «اسفندیار منفردزاده» به عنوان کارگردان و نویسنده‌ی موزیکِ متن است.

اگرچه «مرتضی حنانه» نخستین آهنگ‌سازی است که برای فیلم «ساحل انتظار» در سالِ 1324 موسیقی نوشته است؛ اما از آنجا که تنها پانزده دقیقه از اثر نوشته شده توسط او در این فیلم کار شد و بقیه‌ی موسیقی از صفحاتِ کلاسیک و فیلم‌های دیگر بود؛ می‌توان «بیگانه‌ بیا» را اولین فیلمی دانست که در سینمای ایران، موزیک متن مستقلی دارد. منفردزاده برای این فیلم که در سالِ 47 اکران شد، ده قطعه نوشت. «کیمیایی» تعریف کرده است که آن‌زمان بینِ او و اسفندیار فاصله افتاده بود، او دغدغه‌اش سینما شده بوده و «اسفند» موسیقی. تعریف می‌کند که گذرِ «اسفندیار» به لاله‌زار هم افتاده بود و یک ارکستر هم در رادیو برای خودش دست و پا کرده بود:‌ «سراغِ او را در یکی از ارکسترهای‌ش گرفتم، رفتم پیش اسفند و گفتم بیا برای «بیگانه بیا» موسیقی بساز. قرارش را گذاشتیم و آمد. برای اولین بار بود که میز تدوین می‌دید؛ اما استعداد آن را داشت که در زمان کوتاهی که داشت؛ موسیقی درستی را برای فیلم بسازد به خصوص در آن تایم‌های زمانی کوتاهِ صحنه‌ها که آغاز و پایانش با توجه به حرکت برعکس فیلم واقعا دشوار بود.»

نخستین تجربه‌ی او و کیمیایی، البته تجربه‌ای موفقیت‌آمیز نبود؛ چیزی که آهنگ‌ساز دلیلِ آن را نبودِ عنصر ایرانی در موسیقی و فیلم می‌داند. این دو یک‌باری در سینما «دیانا» به شکلِ ناشناس و همراه با مردم فیلم را می‌بینند و عکس‌العمل نارضایتی گسترده‌ی مردم تکان‌شان می‌دهد. «اسفندیار» خود درباره‌ی موسیقی متنِ آن اثر گفته است: «اصلا تلاش هم نکرده بودم که موسیقی این اثر ایرانی باشد. جنسی بود که همه جایی بود، هویتِ معین نداشت.»


#مسعود_کیمیایی
#ملودی_های_آقای_رئیس