چگونه برای رسیدن به موفقیت بر ترس غلبه کنیم؟

قله ها و دره ها فسمت دهم و آخر
نکات مهم:
دره های مختلفی وجود دارند. از بیماری گرفته تا از دست دادن فردی که دوستش داری. مشکلات مالی و سایر مشکلاتی که ممکن است از اختیار تو خارج باشند و تو را بترسانند. ولی مهمتر این بود که دریافت با ترس هایش بسیاری از قله های زندگیش را به وجود آورده است.
او می دانست که ممکن است که اوضاع بد زندگیش ادامه داشته باشد ولی اگر بر ترس خود غلبه کند مسلما احساس بهتری خواهد داشت.
می دانست اغلب اوغات این واقعیت را که خود او مسئول بعضی از دره های زندگیش است انکار می کرده است.
ای کاش یک چاه آرزو داشتم. شاید می توانستم چند سکۀ شانس در آن بیندازم و آرزویم که بودن در آن سوی رودخانه است محقق شود. بار دیگر خندید و حالش بهتر شد. خندیدن را درمان خوبی برای دردها و نا امیدی هایش یافت. تو هم بخند. بی بهانه بخند. وقتی تو لبخند می زنی واکنش های شیمیایی بدنت تغییر می کند!
*وقتی در قله هستی از این باور اجتناب کن که اوضاع از آنچه هست بهتر است و وقتی در دره هستی، اوضاع را بدتر از آنچه هست نپندار. با واقعیت دوست باش!*
***قدرتمندترین ابزار برای عبور از دره و رسیدن به قلۀ دیگر «خلق تصویر ذهنی محسوس» است. ***
***قلۀ شخصی همان غلبه بر ترس است.***
***تفاوت میان آرزوی آینده ای بهتر و ایجاد تصویر ذهنی محسوس را درک کند. سرانجام دریافت که تفاوت آنها در انجام دادن است. آرزو کردن به هیچ اقدامی منجر نمی شود ولی وقتی تصویر ذهنی محسوسی در ذهن می سازی، می خواهی کاری انجام دهی که تو را به هدفت برساند. تو خود را مجبور به انجام دادن کاری نمی کنی بلکه شور و اشتیاق وجودت را در بر می گیرد و تو را وادار می کند تا کارهایی را انجام دهی که پبش از این هرگز توانایی انجام دادنشان را نداشته ای. ***
***ترس در برابر انسان سد ایجاد می کند ولی حقیقت راه رسیدن به موفقیت را باز می کند.***
***متوجه شد از وقتی تصویر ذهنی معقولش را ساخته، انرژی و اعتماد به نفسش نیز افزایش یافته است!***
*****بر راستی و حقیقت تکیه کن!*****
***آنچه بیشتر مرد جوان را متعجب می کرد قدرت خلق تصویر دهنی محسوس بود. همانطور که پیرمرد پیش بینی کرده بود وقتی این تصویر ذهنی را در ذهنش ساخت، راه های عجیبی برای تحقق آن پیدا کرد. خلق این تصویر مانند نگاه کردن به نقشۀ راه بود. راهی برای رسیدن به جایی که می خواهی بروی. تصویر ذهنی ای که او از ایستادن بر فراز قله در ذهنش ساخته بود، ترسی را که ضعیف و نا توانش کرده بود از بین برد. این تصویر توانایی و شهامت ادامۀ مسیر را در او به وجود آورد.***
***وقتی به دنبال تصویر ذهنی محسوسی که در ذهنت ساخته ای می روی، قله ات را به وجود می آوری. تصویر ذهنی محسوس، ترسهایت را از بین می برد و تو را به آرامش و موفقیت می رساند. ***
تو می خواهی یک نفر پیدا شود که راهت را تضمین کند. تو می خواهی یک نفر برایت پیدا شود تا انتهای راه برایت بگوید همه چیز درست است. تو می خواهی راهی باشد تا پایی زخم نشود. دستی شکسته نشود. اشکی ریخته نشود و این خلق نمی شود.
***زیرا تغییر جسارت و لیاقت می خواهد.***
نقطه ای وجود دارد که در آن به محدودیت می رسید و با شخصیت باطنی و واقعیتان روبرو می شوید ناگهان تمامی افکار و پیش بینی هایی که دربارۀ خودتان داشتید کنار می روند و شما می مانید و واقعیت عریانتان. ذهنتان شروع می کند به اختراع انواع بهانه های مناسب که چرا بهتر است انجام آن کار را متوقف کنید. آنجاست که با یکی از بزرگترین سوالهای زندگیتان مواجه می شوید. آیا آن درد و رنج را تحمل می کنید؟ آیا ادامه می دهید یا مثل گردو می شکنید و تسلیم می شوید؟
آرم استرانگ می گوید در هر مسابقه ای لحظه ای وجود دارد که یک رکاب زن با رقیب واقعیش روبرو می شود و پی می برد رقیب واقعی کسی نیست جز خودش. در دردناک ترین و رنج آورترین لحظه هایم روی دوچرخه، در کنجکاوترین حالت ممکن هستم و در این فکرم که هر لحظه چه پاسخی خواهم داد؟ آیا به عمیق ترین ضعفم پی می برم یا عمیق ترین نقطۀ قوتم را پیدا خواهم کرد؟ می دانستم این لحظه ای است که اگر به تلاش کردن ادامه دهم از دیگران جلو می زنم. اینها لحظه های تعیین کنندۀ موفقیت و پیشرفت من بودند. وقتی فقط در حال حرکت با همتایانم بودم، اوضاع سخت و دردآور نبود. فقط به اندازه ای تلاش می کردم که همگام با آنها باشم نه اینکه از آنها جلو بیفتم. این رسیدن به نقطۀ محدودیت ها نیست که به حساب می آید بلکه مهم این است که بعد از رسیدن به این نقطه چکار می کنیم؟
*****مربی معروف راگبی می دانست این تلاش های اضافی بعد از انجام بهترین تلاشمان است که پیروزی ها را خلق می کند.*****