کتاب صوتی پرندگان برای مردن به پرو می‌روند (مجموعه داستان) اثر رومن گاری

به منظور آگاهی از افزوده شدن کتابهای جدید، به کانال ما بپیوندید:
https://bit.ly/32WNB6G

کتاب صوتی پرندگان برای مردن به پرو می‌روند (مجموعه داستان) اثر رومن گاری

این کتاب شامل پنج داستان کوتاه است. عنوان داستان‌های این مجموعه از این قرار است: پرندگان می‌روند و در پرو می‌میرند، بشردوست، ملالی نیست جز دوری شما، همشهری کبوتر و کهن‌‎ترین داستان جهان.
هر داستان روایتِ نسبتاً تلخی از پدیده‌های دردناکی مثل تنهایی، جنگ، بردگی و زوال انسان است که می‌شود گفت رومن گاری به شکل بدبینانه‌ای به آن پرداخته‌است.

درباره‌ی نویسنده
«رومن گاری» (زاده‌‌ی ۸ مه ۱۹۱۴‌‌-‌/ درگذشته‌‌ی ۲دسامبر۱۹۸۰) نویسنده، فیلم‌نامه‌نویس، کارگردان، خلبان در جنگ‌جهانی دوم و دیپلمات فرانسوی بود.
او با نام اصلی «رومن کاتسِف» در ۸ مه ۱۹۱۴ میلادی در شهر «ویلنا» (اکنون: ویلنیوس، واقع در لیتوانی) در خانواده‌ای یهودی به دنیا آمد. پدرش «آری-لیب کاسو» کمی بعد، در ۱۹۲۵ میلادی، خانواده را رها کرد و دوباره ازدواج کرد. از آن هنگام او با مادرش، «نینا اوزینسکی» (کاسو)، ابتدا در ویلنا و سپس در ورشوی لهستان زندگی می‌کرد.
در سال ۱۹۲۸ میلادی، رومن چهارده‌‌ساله، به همراه مادرش، به شهر «نیس» در کشور فرانسه رفتند. رومن سرگذشت سه دهه‌ی نخست زندگی‌اش را در کتاب «میعاد در سپیده دم» (۱۹۶۰) نوشته‌ است.
او در فرانسه در رشته‌‌ی حقوق تحصیل کرد. ابتدا در «اکس-ان-پروونس» و سپس در پاریس. او در «سالون-دو-پروونس» و در پایگاه هوایی آوورد در نزدیکی بورگس، خلبانی در نیروی هوایی فرانسه را آموخت. پس از اشغال فرانسه به دستِ نازی‌ها در جنگ‌جهانی دوم او به انگلستان گریخت و تحت رهبری «شارل دوگل» به «نیروهای آزاد فرانسه» پیوست و در اروپا و آفریقای شمالی جنگید.
او نگارش نخستین رمانش «تربیت اروپایی» (۱۹۴۵) را زمانی که در ارتش بود، شروع کرد. در سال ۱۹۴۵ در فرانسه جایزه‌ی منتقدان را دریافت کرد. همچنین به‌‌سببِ خدماتش در ارتش موفق به دریافتِ جوایز متعددی از ارتش شد.
پس از جنگ رومن با مدرک حقوق که از دانشگاه پاریس گرفته بود و نیز با دیپلم زبان‌های اسلاو که از دانشگاه ورسای دریافت کرده بود، با سِمتِ دیپلمات در شهرهای گوناگون کار کرد. همچنین به‌عنوان سخن‌گوی نمایندگان فرانسوی سازمان ملل، ابتدا در نیویورک و سپس در لندن فعالیت کرد.
پس از اقامت در نیویورک، به‌علت خستگی، به‌مدت سه ماه کار را رها کرد و در سال ۱۹۵۶ به نوشتن رمان «ریشه‌های آسمان» پرداخت. این داستان نخستین رمان وی بود که برنده‌ی جایزه‌ی گنکور شد.
طی این سال‌ها وی دو بار ازدواج کرد. نخستین همسرش نویسنده‌ای انگلیسی به نام «لزلی بلانش» بود. در سال ۱۹۶۳ از وی جدا شد و با هنرپیشه‌ای به نام «جین سیبرگ» ازدواج کرد و مدت هفت سال با او زندگی کرد. رومن زندگی‌اش با سیبرگ را در کتابی به نام «سگ سفید» (۱۹۷۰) به رشته‌‌ی تحریر درآورده‌است. حاصل این زندگی مشترک پسری به نام «دیه‌گو» بود که مدتی را در اسپانیا با زن مدیری زندگی می‌کرد. زندگی پسرش و این خانم، الگوی رومن برای نقش‌های مومو و مادموازل رزا در رمان «زندگی در پیش رو» شد.
رومن در دوران زندگی سیاسی‌اش حدود ۱۲ رمان نوشت. به همین دلیل بسیاری از کارهایش را با نام مستعار می‌نوشت. مادامی که با نام مستعار «امیل آژار» نویسندگی می‌‌کرد، با نام رومن گاری نیز داستان می‌نوشت.
«گَری» فرم امری فعلی با معنای «به دنیا آمدن» در زبان روسی است. به همین دلیل رومن مدل آمریکایی شده‌ی این فعل را به عنوان نام مستعار خود انتخاب کرد. البته این انتخاب تا حدودی به‌‌دلیل قهرمان رومن، «گری کوپر» بود.
کلمه‌‌ی آژار (تلفظ اصلی: آیار) نیز به‌‌لحاظ معنایی نزدیک به کلمه‌ی گری است. این واژه در زبان روسی به معنای «زغال‌سنگ‌های زنده» است که یک اصطلاح انجیلی و به مفهوم انوار الهی است.
وی دومین جایزه‌ی ادبی گنکور را با نام «امیل آژار» به دلیل نوشتن رمان زندگی در پیش رو به دست آورد. وی تنها نویسنده‌ای است که دو مرتبه موفق به دریافت این جایزه شده‌‌‌است. این جایزه تنها یک‌‌بار به هر نویسنده تعلق می‌گیرد. به دلیل اینکه وی این رمان را با نام مستعار نوشته بود، برای دومین‌‌بار توانست این جایزه را دریافت کند و پسرعمویش «پائول پالویچ» به جای وی این جایزه را دریافت کرد. رومن بعدها در کتابی به نام «زندگی و مرگ امیل آژار» این حقیقت را فاش کرد.
وی همچنین فیلم‌‌نامه‌ی «طولانی‌ترین روز» و نیز فیلم‌‌نامه‌ی «قتل» را نوشت و این فیلم را با بازی همسر دوم خود کارگردانی کرد.
رومن گاری در ۲دسامبر۱۹۸۰، مدت کوتاهی پس از مرگ همسرش، با شلیک گلوله‌ای به زندگی خود پایان داد. وی در یادداشتی که از خود به جای گذاشته این طور نوشته: «... دلیل این کار مرا باید در زندگی‌‌نامه‌ام (شب آرام خواهد بود) (۱۹۷۴) بیابید.» او در این کتاب گفته‌ است: «به خاطر همسرم نبود، دیگر کاری نداشتم.» و همچنین نوشته‌ است: «واقعاً به من خوش گذشت، متشکرم و خداحافظ!»

کتاب مرجع
Les Oiseaux vont mourir au Pérou - ۱۹۷۵
Author: Romain Gary
Genre: Short Stories

راوی: راحله قاسمی جو، غلامرضا صادقی

#کتاب_گویا_صوتی
#رومن_گاری

لازم به ذکر است که این کتاب گویا، اقتباسی بوده و بصورت خلاصه شده بمنظور پخش رادیویی، بازنویسی شده است

00:00:00 قدیمی‌ترین قصه تاریخ
00:12:37 پرندگان برای مردن به پرو می‌روند
00:28:58 رفیق کبوتر
00:50:37 بشردوست