گفت‌وگوی «علی جعفری‌پویان» با آهنگ‌ساز برجسته | شریف لطفی: همواره به قله نگاه کرده‌ام

- افتتاحِ دانشکده‌ی موسیقی را بزرگ‌ترین و پراهمیت‌ترین اتفاقِ دورانِ کاری‌ام می‌دانم
- برای روش‌مندی آهنگ‌سازی در عرصه‌ی موسیقی ایران الگوهای مختلفی داریم؛ اما هیچ‌کدام‌شان کاربردِ آکادمیک پیدا نکردند
- هیچ‌گاه در عمرم کاری سفارشی انجام ندادم
- در سال‌های نوجوانی کوه‌نوری می‌‌‌کردم و همین به من یاد داد که همیشه باید به قله نگاه کرد
- از سالِ 56 تاکنون، من بارها پیشنهاد رهبری دائم ارکستر سمفونیک را داشته‌ام
- برای پذیرفتنِ رهبری ارکستر سه شرط داشته‌ام که حالا متوجه شده‌ام شروط غلطی در سیستم مدیریتِ دولتی بوده است
- آلبوم دفینه مربوط به سال‌های بسیار دور است که به علت مشغله‌های بسیارم به کناری نهاده شده‌اند
- چهار سال طول کشید تا اداره‌ی ثبت را توجیه کنیم که «فیلارمونی» چیست؟
- ارزش‌مندی در تمام ژانرهای موسیقی می‌تواند اتفاق بیفتد
- نباید در موسیقی تنگ‌نظری داشته باشیم
- مردم ما باید تنوع شنیداری داشته باشند

موسیقی ما - اواخرِ اردیبشهت‌ماه، زادروزِ «شریف لطفی» (آهنگساز، نوازنده‌ی هورن، پداگوژیست موسیقی و رهبر ارکستر) بود. هنرمندی که در طولِ هفتاد سال زندگی‌اش، همواره آثار متعددی خلق کرده است که آخرین‌ش آلبوم «دفینه» است که به تازگی با مدیریت و پی‌گیری‌های «علی جعفری‌پویان» منتشر شده است؛ اما در کنار خلق، یکی از مهم‌‌ترین دغدغه‌های «شریف لطفی»، بحثِ آموزش بوده است. او برای اولین بار در تاریخِ موسیقی کشور، دانشکده‌ی موسیقی را راه‌اندازی کرد که در این سال‌ها چهره‌های بسیاری به هنرِ ایران معرفی کرده است.