Happy Persian women Day, day of love in Persian culture " Sepandarmazgan "

Persian celebration of Sepandarmazgan :

Thousands of Iranians observe the celebration day of love, affection and earth, Sepandarmazgan, every year as it is traditionally a day on which the Earth is adulated and women are venerated.

It is celebrated on the 5th of Esfand in the Persian calendar, which corresponds to February 24 in the Gregorian calendar.

The Zoroastrian tradition is named after Sepandarmaz, Earth Guardian Angel, which is the symbol of passion, friendship and modesty. The day of Sepandarmazgan dates back to as early as the 20th century BC when the Great Persian Empire was on the throne.

On the occasion of Sepandarmazgan, women and girls are held in the highest regard and men and boys are supposed to express their affections for their beloved by presenting gifts( flowers or anything else).

In ancient Persian culture, mother is symbolized by Sepandarmaz or earth. Earth — like a mother who loves all her children alike — embraces all creatures and loves them the same. Spread beneath our feet, Earth is thus the symbol of humbleness and passion.

جشن سپندارمذگان، روز زن و پاسداشت مهر و شيدايی خجسته باد
در سالنامه ايراني 3745 اين روز بنام جشن سپندارمذگان نامگذاري شده است.
ريشه واژه:
نام اين روز به اوستايی "سپنته ارمئيتی" يا "سپنته ارمتی" است، كه واژه ارمئيتي/ارمتی به چم (معنی) فروتنی و فداكاری و پيشوند "سپنته" آن به چم سپند (مقدس) در پارسی است. به اين روز در پهلوی "سپندارمذ" گويند.
سپندارمذ كيست؟
سپندارمذ پنجمين امشاسپند در اوستا است و در گاهان از او چون پرورش دهنده آفريدگان ياد می شود و مردم در راستای او است كه پارسايی می يابند. او ايزد بانوی زمين است و زمين نماد شيدايی است چون با فروتنی، فداكاری و گذشت به همه مهر می ورزد. زشت و زيبا را به يك چشم مي نگرد و همه را چون مادري در دامان پر مهر خود می پروراند و آرامش مي دهد. از همين روي در فرهنگ كهن ایران، سپندارمذ را نماد زمين و گرامي داشت مهر و شيدايي می پنداشتند، چون این دو در كنار هم رنگ پيدا مي كردند.
انگيزه جشن سپندارمذگان:
همسانی زن و مرد در ايران باستان يكی از آيين سپند و جدايی ناپذير فرهنگ ايران بود. زنان ايران باستان پادشاه، فرمُدار (وزير)، مهساز (مهندس) و سركرده سپاه مي شدند. ولي این همسانی تنها به كارنامه امپراتوري گذشته ايران بسنده نمی شود ‌و ريشه های كهن فرهنگی داشت. در اوستا، زن از جايگاه بلند و ارجمندي برخوردار است، برای نمونه در اوستا می خوانيم: دختران در گزينش همسر آزادند و پدر و مادر نمي توانند دخترانشان را وادار به پيوند با كسي که او دوستش نمي دارد بکنند.
از همين روي چون در آيين كهن ايران، زن از جايگاه والايي برخوردار بود، ايرانيان باستان اين روز را براي بزرگداشت زن، سپندارمذ، ايزد بانوي زمين برگزيدند و جشن سپندارمذگان را هر سال برگزار مي كردند.
چگونه جشن سپندارمذگان برگزار می شد؟
در ايران باستان در اين روز زنان به شوهران خود مهر ارمغان مي دادند و مردان، زنان و دختران را بر تخت شاهي نشانده و به آنها پيشکشي مي دادند. اين پيشكشی می توانست از يك شاخه گل تا هر چيز ديگري با‌شد.
اين جشن نشان از ارزش و جايگاه زن در فرهنگ كهن ايران است. كوتاه سخن اين جشن ديدگاه روشن ايرانيان باستان به زن در زمانی است كه او در جهان از جايگاهی برخوردار نبود و به او تنها همچو كنيز نگاه می كردند. اين گونه بود که گروه مردماني توانستند سده هاي دراز، جهان را شيفته و گيراي فرهنگ فرهيخته و زيباي خود کنند.
امروزه نيز زرتشتيان همچنان گذشته اين روز را به نام روز زن و روز مادر جشن می گيرند.
جشن سپندارمذگان بر همگان و به ويژه بانوان ایران زمین خجسته باد