Iran - Kourosh Yaghmaei - Hosein Monzaviایران - حسین منزوی - کورش یغمایی

ایران - سروده حسین منزوی - اجرای کورش یغمایی

صدای ِ خسته ام را بشنو ای ایران !

شِکوای نای ِ خسته ام را بشنو ای ایران !

می خوانم آوازی میان ِ ضربِِ توفان ها

همخوانی ِ من با رعد و برق و باد و باران ها

آواز ِ من هر چند ایرانم ، غم انگیز است

با این همه از عشق ، از عشق تو لبریز است

من از دماوند و سَهندت قصه می گویم

زِ کوه های سربلندت قصه می گویم

ز ِ رودهایت ، اشک های غرقه در خونَت

زِ خشم ِ کرخه ، زاری های کارونَت

در ذهن ِ من ریگِ روانت نیز سرسبز است

حتی کویرت نیز بی پاییز ، سرسبز است

دیگر چه جای باغهای چون بهشت تو

ای در خزان هم سبز بودن ، سرنوشت ِ تو

اوج ِ بلند ستونهای تخت ِ جمشیدَت

از سربلندی سَر رسانیده به خورشیدَت

پروا مکن از این شکستن ها که در فرجام

ایران ِ من تو کامیابی ، دشمنَت ناکام

می دانمَت اما که جای ایستادن نیست

می دانمَت جایِ به مُرداب اوفتادن نیست

ایران ِ من ای یادگار ِ یادگارانَم

ای کوکبِ پیشانی تاریخ ، ایرانَم

ایرانَم ای سیلاب دریاگوی ِ دریاجو

از آن سوی ِ تاریخ رَه طی کرده تا این سو

جویی که از سرچشمه ی آیینه ات جاری است

خونی که از زخم ِ عمیق سینه ات جاری است

می شوید از دلهای ما هم زخم ِ غم ها را

همراه ِ خود به دریا می برد ما را

ایران ِ من ای یادگار ِ یادگارانَم

ای کوکبِ پیشانی تاریخ ، ایرانَم

.