Parviz Yahaghi , Bahman Farman Ara پرویز یا حقی

بخشی ازفیلم کنسرتی که اجرا نشد
ساخته بهمن فرمان آرا

زنده یاد استاد پرویز یا حقی
تجلی عشق بود.
این فیلم کوزه ای از این بحر بی کران عشق است
گر بریزی بحر را در کوزه ای
چند گنجد؟ قسمت یک روزه ای
مولوی

فراتر از تحلیل از جنبه فیلم شناختی;

آن چه زیباست ؛ پرویز یا حقی است
و آن تلخ است تنهایی این اسطوره مردمی و
نابغه موسیقی و خاموشی اوست بعد از انقلاب

زنده یاد استاد پرویز یا حقی یادگارش سبکی است که از خود بر جا گذاشت و شیوه بی نظیر او در نوازندگی
دکتر جهانشاه برومند برجسته ترین دانش آموخته مکتب نوازندگی این اسطوره موسیقی ایران است و از نیکان و پاکان روزگار که جایشان و نظراتشان در این فیلم الحق خالیست
امید دارم این فیلم آغازی باشد برای توجه فیلم سازان کشور به زندگی اسطوره های هنر و ادب

یادش گرامی ، روحش شاد

با بغض و اشک وقتی چهره روحانی و وا رسته زنده یاد پرویز یاحقی را دیدم یاد این چند بیت از حضرت سایه از خاطرم گذشت
غم اگر به کوه گویم بگریزد و بریزد
که دگر بدین گرانی نتوان کشید باری
دل من ! چه حیف بودی که چنین ز کار ماندی
چه هنر به کار بندم که نماند وقت کاری
سحرم کشیده خنجر که ، چرا شبت نکشته ست
تو بکش که تا نیفتد دگرم به شب گذاری
به سرشک همچو باران ز برت چه برخورم من ؟
که چو سنگ تیره ماندی همه عمر بر مزاری
نه چنان شکست پشتم که دوباره سر بر آرم
منم آن درخت پیری که نداشت برگ و باری
به غروب این بیابان بنشین غریب و تنها
بنگر وفای یاران که رها کنند یاری

روحش شاد و یادش گرامی
___________
با مهر و احترام
ع.الف.ساده
___________

فیلم کنسرتی که اجرا نشد ساخته بهمن فرمان آرا، فیلم ساز شناخته شده ایران است. این فیلم مستندی است در باره پرویز یا حقی که از مشهور ترین آهنگسازان و نوازندگان ایران که پس از انقلاب به انزوا رفت.پرویز یا حقی ۷۵سال پیش در سی و یک شهریور سال ۱۳۱۴ به دنیا آمد. او از جوانی پای ثابت برنامه گل های رادیو بود. چند تن از خواننده های قبل از انقلاب مثل مهستی، حمیرا و مرضیه، با ترانه های او معروف شدند و با صدای ویلون اش خیلی ها دل به موسیقی ایرانی بستند. او بعد از پیروزی انقلاب گوشه گیر شد، گرچه موسیقی اش هیچ وقت گوشه نشین نشد. پرویز یاحقی در یازدهم بهمن ماه سال ۸۵ درگذشت. فیلم نگاهی دارد به زندگی او از زبان خودش و در واپسین سال های عمرش.

نظر کارگردان درباره فیلم: این فیلم حدیث یک نسل است که بعد از انقلاب بدون هیچ توضیحی و دلیلی ممنوع کار شدند. بیشتر شاید به دلیل اینکه مشهور بودند و مردم را یاد مسایل دیگری می انداختند. پرویز یاحقی در ۲۸ سال زندگیش بعد از انقلاب هیچ وقت اجازه کار و برگزاری کنسرت نگرفت. اما او با توجه به اینکه امکان خارج شدن از ایران را داشت و می توانست در لس آنجلس برود و پول فراوانی بگیرد، نرفت و در ایران ماند و تاون عشق اش را داد. پرویز یاحقی فیلم هایی را از تنهایی خودش گرفته بود که کمتر کسی حاضر است از خلوت خودش و خانه اش به صراحتی که در این فیلم می بینیم، فیلم بگیرد و آن را با مردم در میان بگذارد. او اعتقاد داشت اثری از خودش و از زبان خودش داشته باشد. او این فیلم ها را به من داد و از من خواست که اگر به کار آمد استفاده کنم. این فیلم به یاد اوست که یک دوست بود