Write For Us

برنامه معرفت نهم بهمن ماه 1394

E-Commerce Solutions SEO Solutions Marketing Solutions
113 نمایش
Published
تنها جایی که انسان، به نارسایی سخن و ناتوانی بیان واقف می شود موقعی است که می خواهد سپاسگذاری کند و شکر منعِم به جا بیاورد. زبان، هیچ جا احساس ضعف ندارد و هر چیزی را و حتی عالم را، بیان می کند.
هنگامی که من می خواهم شکر بجا بیاورم، از کسی شکر می کنم که نعمت ها را من داده است و صاحب نعمت است. همه عالم، نعمت است برای انسان؛ خود هستی انسان هم یک نعمت است و برای هستی خودم شکر بجا می آورم از صاحب نعمت. برای خود این سخن «که من می خواهم برای نعمت شکر بکنم» چگونه می توانم شکر کنم؟ خود توان شکر کردن، یک نعمت است. بر توان شکر کردن، اگر شکر بجا بیاورم، خود یک شُکر دیگر است.
دسته بندی
اندیشه و حکمت
وارد شوید یا ثبت نام کنید تا دیدگاه ارسال کنید.
اولین نفری باشید که دیدگاه ارائه می کند