سهیل احمدی، نوزادی که در ماه اوت و زمانی که تنها ۲ ماه داشت در فرودگاه بینالمللی کابل از بالای سیمخاردار به سربازان آمریکایی سپرده شد، ۵ ماه بعد در پایتخت افغانستان به آغوش پدربزرگش رسید. پدر و مادر سهیل در ایالات متحده پناهنده هستند.
سهیل نوزدهم ماه اوت، چهار روز پس از ورود طالبان به پایتخت و در روزهای پرآشوب فرودگاه بینالمللی کابل از پدرش جدا و به سربازان آمریکایی در سوی دیگر دیوار امنیتی سپرده شد.
میرزا علی احمدی، پدر سهیل با وجود جستوجوهای بسیار نتوانست فرزندش را پیدا کند. حمید صفی، راننده تاکسی، سهیل رها شده در خیابانهای فرودگاه را در حال گریه یافته بود.
آقای صفی همان روز برادرش را به فرودگاه برده بود تا از افغانستان خارج شود. او میگوید که پس از پیدا کردن سهیل «او را به زنان سپردم تا به او شیر بدهند اما چیزی نمیخورد. خیلی تلاش کردم تا خانوادهاش را پیدا کنم اما بی فایده بود.» پس از چند ساعت سرگردانی در فرودگاه، حمید صفی با همسرش فاطمه تماس میگیرد و نوزاد ۲ ماهه را به خانه خودش میبرد.
به گفته خانم و آقای صفی، آنها به تلاش بیفایده برای یافتن پدر و مادر واقعی نوزاد ادامه میدهند و زمانی که ناامید میشوند، تصمیم میگیرند او را پیش خود نگاه دارند و بزرگ کنند. آنها اسم سهیل را محمد عابد میگذراند. حمید میگوید اگر خانواده نوزاد پیدا نمیشد، او را مثل پسر خودشان نگهداری میکردند.
از زمان تحویل سهیل به سربازان آمریکایی تا ۳ روز بعد، میرزا علی، پدر سهیل ردی از فرزندش پیدا نکرد. این مامور امنیتی پیشین سفارت ایالات متحده آمریکا در کابل در نهایت با همسر و چهار فرزند دیگرش به آمریکا رفت.
پدر همسر میرزا علی سرانجام هفته پیش و به لطف شبکههای اجتماعی و پلیس، از حضور سهیل نزد خانواده صفی آگاه شد. نوزادی که حالا ۷ ماه دارد به میرزا محمد قاسمی، پدر بزرگ سهیل و خانواده اش تحویل داده میشود. کاری که برای عباس و فاطمه صفی و سه دختر کوچکشان بسیار سخت بوده است. فاطمه میگوید که نوزاد «عادت داشت نیمهشبها بیدار شود. حالا من نصف شب از روی عادت از خواب میپرم و کودکی در کار نیست و همین اشکم را در میآورد.»
سهیل نوزدهم ماه اوت، چهار روز پس از ورود طالبان به پایتخت و در روزهای پرآشوب فرودگاه بینالمللی کابل از پدرش جدا و به سربازان آمریکایی در سوی دیگر دیوار امنیتی سپرده شد.
میرزا علی احمدی، پدر سهیل با وجود جستوجوهای بسیار نتوانست فرزندش را پیدا کند. حمید صفی، راننده تاکسی، سهیل رها شده در خیابانهای فرودگاه را در حال گریه یافته بود.
آقای صفی همان روز برادرش را به فرودگاه برده بود تا از افغانستان خارج شود. او میگوید که پس از پیدا کردن سهیل «او را به زنان سپردم تا به او شیر بدهند اما چیزی نمیخورد. خیلی تلاش کردم تا خانوادهاش را پیدا کنم اما بی فایده بود.» پس از چند ساعت سرگردانی در فرودگاه، حمید صفی با همسرش فاطمه تماس میگیرد و نوزاد ۲ ماهه را به خانه خودش میبرد.
به گفته خانم و آقای صفی، آنها به تلاش بیفایده برای یافتن پدر و مادر واقعی نوزاد ادامه میدهند و زمانی که ناامید میشوند، تصمیم میگیرند او را پیش خود نگاه دارند و بزرگ کنند. آنها اسم سهیل را محمد عابد میگذراند. حمید میگوید اگر خانواده نوزاد پیدا نمیشد، او را مثل پسر خودشان نگهداری میکردند.
از زمان تحویل سهیل به سربازان آمریکایی تا ۳ روز بعد، میرزا علی، پدر سهیل ردی از فرزندش پیدا نکرد. این مامور امنیتی پیشین سفارت ایالات متحده آمریکا در کابل در نهایت با همسر و چهار فرزند دیگرش به آمریکا رفت.
پدر همسر میرزا علی سرانجام هفته پیش و به لطف شبکههای اجتماعی و پلیس، از حضور سهیل نزد خانواده صفی آگاه شد. نوزادی که حالا ۷ ماه دارد به میرزا محمد قاسمی، پدر بزرگ سهیل و خانواده اش تحویل داده میشود. کاری که برای عباس و فاطمه صفی و سه دختر کوچکشان بسیار سخت بوده است. فاطمه میگوید که نوزاد «عادت داشت نیمهشبها بیدار شود. حالا من نصف شب از روی عادت از خواب میپرم و کودکی در کار نیست و همین اشکم را در میآورد.»
وارد شوید یا ثبت نام کنید تا دیدگاه ارسال کنید.
اولین نفری باشید که دیدگاه ارائه می کند