موسیقی ما- انتشارِ آلبومِ موسیقی «خراسانیات» نورِ امیدی در روزهایی است که سراسرش را اخبارِ بد فراگرفته است. این اثر حاصلِ همکاری مشترک خسروی آواز ایران است که این روزها بارِ دیگر در بستر بیماری است و زندهیاد پرویز مشکاتیان؛ «خراسانیات» بر اساسِ اشعاری از باباطاهرِ عریان و ملکالشعرای بهار است و در سالِ 1365 ضبط شده است. این اثر که برگرفته از موسیقی مقامی خراسان است، توسط گروه عارف اجرا شده و ساز و آوازی در آن آمده که حاصلِ اجرای شجریان و مشکاتیان در سالِ 1989 میلادی است.
البته به قولِ «جمشید عندلیبی» (نوازندهی نی اثر) بهتر است که آن را یک اثر ایرانیِ اصیل با لهجه خراسانی به شمار آورد. در واقع «خراسانیات» مشخصات خاص موسیقیایی خراسانی را لحاظ کرده و از آنجا که هر دو خالقِ اثر (خواننده و آهنگساز) از این منطقه هستند، این اثر لهجهی آن را پیدا کرده است. گفته میشود مشکاتیان «لاله بهار» را به دلیل علاقه به محمدتقی بهار و به یاد او ساخت. او در همان زمان قطعاتِ دیگری نیز بر اساسِ اشعارِ «بهار» ساخت که هماکنون قرار است در «خراسانیات» منتشر شود. اما «خراسانیات» تنها یک اثر از مجموعهی بینظیری است که این دو هنرمند با یکدیگر کار کردهاند؛ در این گزارش نگاهی اجمالی به همکاریهای مشترکِ این دو هنرمند.
آشنایی این دو هنرمند چگونه شکل گرفت؟
آشنایی «مشکاتیان» با «شجریان» در جشنِ هنر شیراز اتفاق افتاد. مشکاتیان برای دیدن برنامهای در ایل بختیاری، به سیاه چادر دعوت میشود و همان جا «محمدرضا شجریان» را میبیند و با او گفت وگو میکند و همین سرآغاز آشناییای شده که منجر به خلقِ آثاری چون «چاووش ۶»، «چاووش ۷»، «آذرستون»، «بیداد»، «آستان جانان»، «سر عشق»، «نوا»، «دود عود»، «دستان»، «گنبد مینا» میشود.
«مشکاتیان» و «شجریان» هردو جزو اساتیدِ موسیقی سنتی ایران هستند؛ لطفی میگفت: «شجریان در کار خود و پرویز مشکاتیان در کار آهنگسازی و اینکه چگونه و به چه شکل شعر مناسب را انتخاب کند مهارتهای خاصی داشتند.»
علاوه بر قدرت و مهارتِ مشکاتیان، اما آواز پرقدرت و مسلط شجریان از مهمترین دلایلی است که این آثار تا این اندازه ماندگار شدهاند. سونوریته شخصی و موزیکالیته صدای او در کناری مهارت آهنگسازی و نوازندگی مشکاتیان کمک کرد تا آثار مشترکشان از چنین قدرتی برخوردار شود؛ بهطوری که «محمدرضا شجریان» در سوگ مشکاتیان نوشت: «پرویز مشکاتیان برای روزگار ما نغمههای بسیار پرداخت و یاد آن سالها را با هنر خود در حافظه ما ثبت کرد. موسیقی او در فراز و نشیب روزگار همراه ما بود، با محنت ما گریست، با شادیهای ما شادی و با شور و امید ما همدلی کرد. در آثار او صدای قلبی را میتوان شنید که برای وطن و آزادی میتپد. کمتر هنرمندی را توان آن است که رنجها و آرزوهای مردمش را در هنر خویش بازتاباند و ترجمه صادق و راستین زمانه خود باشد. پرویز یکی از این اندکشماران است؛ موسیقیدانی که ذوق تصنیفسازیاش، مهارت گروهنوازیاش، لطافت شاعرانهاش و تعهدش به آرمانهای مردم، خاطره او را در هنر ایرانزمین ماندگار خواهد ساخت. من مرگ هنرمندی چنین را باور ندارم. پرویز مشکاتیان در قلب و ذهن ما زنده است.»
دی / نه پشت پای را از آن گردی.»
البته به قولِ «جمشید عندلیبی» (نوازندهی نی اثر) بهتر است که آن را یک اثر ایرانیِ اصیل با لهجه خراسانی به شمار آورد. در واقع «خراسانیات» مشخصات خاص موسیقیایی خراسانی را لحاظ کرده و از آنجا که هر دو خالقِ اثر (خواننده و آهنگساز) از این منطقه هستند، این اثر لهجهی آن را پیدا کرده است. گفته میشود مشکاتیان «لاله بهار» را به دلیل علاقه به محمدتقی بهار و به یاد او ساخت. او در همان زمان قطعاتِ دیگری نیز بر اساسِ اشعارِ «بهار» ساخت که هماکنون قرار است در «خراسانیات» منتشر شود. اما «خراسانیات» تنها یک اثر از مجموعهی بینظیری است که این دو هنرمند با یکدیگر کار کردهاند؛ در این گزارش نگاهی اجمالی به همکاریهای مشترکِ این دو هنرمند.
آشنایی این دو هنرمند چگونه شکل گرفت؟
آشنایی «مشکاتیان» با «شجریان» در جشنِ هنر شیراز اتفاق افتاد. مشکاتیان برای دیدن برنامهای در ایل بختیاری، به سیاه چادر دعوت میشود و همان جا «محمدرضا شجریان» را میبیند و با او گفت وگو میکند و همین سرآغاز آشناییای شده که منجر به خلقِ آثاری چون «چاووش ۶»، «چاووش ۷»، «آذرستون»، «بیداد»، «آستان جانان»، «سر عشق»، «نوا»، «دود عود»، «دستان»، «گنبد مینا» میشود.
«مشکاتیان» و «شجریان» هردو جزو اساتیدِ موسیقی سنتی ایران هستند؛ لطفی میگفت: «شجریان در کار خود و پرویز مشکاتیان در کار آهنگسازی و اینکه چگونه و به چه شکل شعر مناسب را انتخاب کند مهارتهای خاصی داشتند.»
علاوه بر قدرت و مهارتِ مشکاتیان، اما آواز پرقدرت و مسلط شجریان از مهمترین دلایلی است که این آثار تا این اندازه ماندگار شدهاند. سونوریته شخصی و موزیکالیته صدای او در کناری مهارت آهنگسازی و نوازندگی مشکاتیان کمک کرد تا آثار مشترکشان از چنین قدرتی برخوردار شود؛ بهطوری که «محمدرضا شجریان» در سوگ مشکاتیان نوشت: «پرویز مشکاتیان برای روزگار ما نغمههای بسیار پرداخت و یاد آن سالها را با هنر خود در حافظه ما ثبت کرد. موسیقی او در فراز و نشیب روزگار همراه ما بود، با محنت ما گریست، با شادیهای ما شادی و با شور و امید ما همدلی کرد. در آثار او صدای قلبی را میتوان شنید که برای وطن و آزادی میتپد. کمتر هنرمندی را توان آن است که رنجها و آرزوهای مردمش را در هنر خویش بازتاباند و ترجمه صادق و راستین زمانه خود باشد. پرویز یکی از این اندکشماران است؛ موسیقیدانی که ذوق تصنیفسازیاش، مهارت گروهنوازیاش، لطافت شاعرانهاش و تعهدش به آرمانهای مردم، خاطره او را در هنر ایرانزمین ماندگار خواهد ساخت. من مرگ هنرمندی چنین را باور ندارم. پرویز مشکاتیان در قلب و ذهن ما زنده است.»
دی / نه پشت پای را از آن گردی.»
- دسته بندی
- تلویزیون و سریال
- برچسب
- موسیقی ما, سایت موسیقی ما, گزارش موسیقی ما
وارد شوید یا ثبت نام کنید تا دیدگاه ارسال کنید.
اولین نفری باشید که دیدگاه ارائه می کند