Hayedeh, هايده « گلهاي تازه ۲۵ ـ افسانۀ شیرین »؛

محمد فرخي يزدي (۱۲۶۸ يزد - ۱۳۱۸) سراينده و روزنامه‌نگار آزاديخواه و دموکرات روزگار مشروطيت بود. وي سردبير روزنامه هاي بسياري از جمله روزنامه توفان بود. او همچنين نماينده مردم يزد در دوره هفتم مجلس شوراي ملي بود که سرانجام در زندان قصر به دستور رضاشاه با آمپول هوا کشته شد و سپس در گورستان گمنامي در زير خاک پنهان شد. (Mirza Mohammad Farrokhi Yazdi (1887--October 18, 1939)

دل که خونابه غم بود و جگرگوشه درد
بر سر آتش جور تو کبابش کردم
زندگي کردن من مُردن تدريجي بود
آن چه جان کند تنم ، عمر حسابش کردم

هايده ، Hayedeh ـ (۲۱ فروردين ۱۳۲۱ - ۱۳۶۸ تهران ) خوانندۀ بسيار توانا و خوش صداي ايراني که بناچار از زادگاه خود گريخت و در آمريکا زندگي را از سر گرفت. وي در زمينه موسيقي کلاسيک و پاپ ايراني کارهاي ارزشمندي از خود بيادگار گذاشته است. وي در پي يک بيماري در شهر لس آنجلس ناگهان چشم از جهان فرو بست. ( ‎ April 10, 1942 -- January 20, 1990 )

همايون خرم Homayoun Khorram ـ ( ۱۳۰۹ در بوشهر ـ ۱۳۹۱ تهران )، نوازندهٔ نامدار ويولن، موسيقيدان و آهنگساز موسيقي ايراني بود. او يکي از پرکارترين هنرمندان در زمينۀ موسيقي ايراني بود و از ترانه ها و برنامه هاي گلها با خوانندگان بيشماري بجاي مانده است. پس از بهمن ۵۷ وي را از نواختن باز داشتند ولي با سپري شدن سالها سرانجام وي نيز مانند ديگر هنرمندان راستين مانند ايرج و گلپا و ياحقي و .... توانست در روزگار پايان عمر نيز به کار بپردازد. (June 30, 1930 -- January 17, 2013)

بهادر يگانه BAHADOR YEGANEH ـ در سال ۱۳۰۱ در قزوين چشم به جهان گشود. بهادر پس از دريافت ديپلم در وزارت كشور بكار پرداخت و پس از چندي به دانشكدۀ حقوق رفت و از اين دانشكده نيز پايان نامه گرفت. بهادر يگانه شيفتۀ ادب و نوشتن بود و بدان دل داده بود و در همين راستا ، وي پس از چندي به دانشكدۀ ادبيات روى آورد و تا درجۀ دكترا پيش رفت. سالها در استاندارى فارس بکار پرداخت ولي در سال ۱۳۴۳ از شيراز به تهران آمد و با ادارۀ راديو و شوراى موسيقى راديو ( ترانسرايى و برنامه هاي گلها ) به همكارى پرداخت. بهادر يگانه اين همكاري را تا مرگ برنامۀ گلها در سال ۱۳۵۷ ادامه داد و از پس چيزي در دسترس نداريم. سرانجام بهادر يگانه در سال ۱۳۶۳ برابر با سال ۱۹۸۴ ترسايي در تهران چشم از جهان فرو بست. (1922 -- 1984)

گلهاي تازه ، برنامۀ شمارۀ ۲۵ ـ افسانۀ شيرين
در دستگاه اصفهان (اسپهان)
هايده ـ همايون خرم ـ بهادر يگانه ـ فرخي يزدي ـ فيروزه اميرمُعز

اي بي‌وفا ، راز دل بشنو از خموشي من، اين سكوت مرا ناشنيده مگير
اي آشنا، چشم دل بگشا، حال من بنِگر، سوز و ساز دلم را نديده مگير
امشب كه تو، در كنار مني، غمگسار مني، سايه‌ از سر من تا سپيده مگير
اي اشک من ، خيز وُ پرده مکش پيش چشم ترم، وقت ِديدن او راه ديده مگير
دل ديوانۀ من بغير از محبت گناهي ندارد ، خدا داند
شده چون مرغ توفان كه جز بي‌پناهي پناهي ندارد ، خدا داند
منم آن ابر وحشي كه در هر بيابان به تلخي سرشكي بي‌افشاند
به جز اين اشک سوزان ، دل نااميدم گواهي ندارد ، خدا داند
دلم گيرد هر زمان بهانۀ تو
سرم دارد شور جاودانۀ تو
روي دل بود بسوي آستانه تو
تا آيد شب در ميان تيرگي‌ها
گشايد پَر روح من به شور و غوغا
رو کند چو مرغ وحشي سوي خانۀ تو