معرفت 4 اسفند 1391 (اندیشه های خواجه نصیر طوسی)

همان طور که استحضار دارید در بحر بیکرانه اندیشه خواجه نصیر طوسی هستیم و بنای ما بر اختصار است که ابعاد و جلوه های گوناگون آثار این عزیز بپردازیم .
جلسه پیش از مقامات العارفین شیخ الرئیس ابوعلی سینا مطلبی را انتخاب کردیم در تعریف زاهد و عابد و عارف و شرح خواجه را هم داشتیم و عرض کردیم که عارف کسی است که فکرش منصرف می شود در ساحت قدس اله و از اشراق پرتو حق تعالی در قلب خودش بهره میبرد و محصول این اشراق یعنی چیزی که بر ساحت قلب این سالک عارف نازل می شود مهم است ؛ که آن حکمت است . حالا زاهد دنبال این است که دنبال دنیا نباشد ، عابد دنبال اینکه با خدا معامله بکند اما عارف به دنبال معامله با غیر خدا نیست و دنبال حکمت است .حالا ببینیم که معنی حکمت از نظر خواجه طوسی چیست .
خوب فصل پانزدهم کتاب « نصیر الدین طوسی فیلسوف گفتگو » که اثر استاد عزیز هست ؛ به حکمت عملی در نظر حکیم طوس می پردازند . من یک پاراگرافش را می خوانم در تعریف حکمت :
خواجه نصیر در کتاب اخلاق ناصری در تعریف حکمت فرمودند: حکمت در عرف اهل معرفت عبارت بود از دانستن چیزها چنانکه باشد و قیام به کارها چنانکه باید ( این باشد و باید جالب است ! ) به قدر استطاعت تا نفس انسانی به کمالی که متوجه آن است برسد.