«من» به هر چیزی که «آری» بگوید با آن هماهنگ و متحد می شود، بنابراین خواستن حقیقت، از حقیقت آنچه «من» خوانده می شود می آید و آنجا که «من» به عنوان یک حقیقت مطرح نباشد، خواستن حقیقت معنی پیدا نمی کند. به عبارت دیگر خواستن حقیقت، از «حقیقت» می آید و حقیقت است که حقیقت را می خواهد. چنین نیست که خواستن بدون حقیقت، خواست حقیقت باشد. راه بین آن دو طرفینی است اگرچه دشوار است.
- دسته بندی
- اندیشه و حکمت
وارد شوید یا ثبت نام کنید تا دیدگاه ارسال کنید.
اولین نفری باشید که دیدگاه ارائه می کند