کتاب صوتی یادداشتهای یک دیوانه اثر نیکلای گوگول

به منظور آگاهی از افزوده شدن کتابهای جدید، به کانال ما بپیوندید:
https://bit.ly/32WNB6G

کتاب صوتی یادداشتهای یک دیوانه اثر نیکلای گوگول

کتاب «یادداشت‌های یک دیوانه» شرح حال کارمندی ساده است که حقارت و آرزوهای دست‌نیافتنی از او یک دیوانه می‌سازد؛ دیوانه‌ای که در خیالِ خود یک پادشاه است.

درباره‌ی نویسنده
«نیکلای واسیلیِویچ گوگول»‏ (۱۸۰۹–۱۸۵۲) نویسنده‌ی بزرگ روس بود. گوگول بنیان‌گذار سبک رئالیسم انتقادی در ادبیات روسی و یکی از بزرگ‌ترین طنزپردازان جهان است.
گوگول در روستای بالشیِه ساروچینتسی در ایالت پولتاوا (واقع در اوکراین) به دنیا آمد. کودکی او در املاک خانوادگی‌‌شان در دهکده‌‌ی واسیلیِفکا سپری شد. در سال ۱۸۱۸ وارد مدرسه‌‌‌ شد و سپس در دبیرستان علوم عالی شهر نیژین به تحصیل ادامه داد. پس از پایان دبیرستان به پترزبورگ رفت و امیدوار بود بتواند در آنجا شغل دولتی نان‌وآب‌داری به‌‌دست آورد، ولی پترزبورگ این امید را برآورده نساخت و گوگول مقامی بیش از یک کارمند ساده به‌دست نیاورد.
در ۱۸۲۹ منظومه‌ی «هانس کوشِل‌گارتِن» را به چاپ رساند. این کتاب با موفقیتی روبه‌رو نشد و تقریباً تمام نسخه‌های آن را خودِ گوگول خرید و آتش زد. این ناکامی نویسنده‌ی نوپا را از ادبیات دل‌سرد کرد، ولی سرخوردگی او طولانی نبود.
در سال‌‌های ۱۸۳۱–۱۸۳۲ داستان‌های منثور «شب‌هایی در قصبه نزدیک دیانکا» منتشر شد و تحسین الکساندر پوشکین را برانگیخت. رمانتیسم این داستان‌‎ها در مضمون‌های افسانه‌ای و قصه‌وار آنها و نیز در به‌تصویر کشیدن زندگی خوش و بی‌غم مردم نمود می‌یافت. این اثر گویای عشق و علاقه‌ی نویسنده به زادگاهش، اوکراین، و مردم آن است و در آن هنوز از خنده‌‎ی تلخ و آمیخته به گریه که در مجموعه‌ی بعدی داستان‌های او با عنوان «میرگورود» (۱۸۳۵) احساس می‌شود، خبری نیست. گوگول در میرگورود به نمایش زندگی پیش‌پاافتاده و مبتذل مردم عامی روی آورد. این نخستین بار بود که در ادبیات روس نیروی هولناک زندگیِ بدونِ معنویت نمایان می‌شد و ریشه‌های اجتماعی آن آشکار می‌گشت.
گوگول از سال ۱۸۳۵ تا ۱۸۴۲ مشغول نگارش مجموعه داستان‌های پترزبورگی (شامل داستان‌های دماغ، پرتره، کالسکه، بلوار نفسکی، یادداشت‌های یک دیوانه و شنل) بود که در آنها استادیِ نویسنده در قلمروهای جدیدی جلوه می‌یافت. گوگول در این داستان‌ها در مقام روایت‌گر شهرها رخ می‌نماید که عمق تضادهای اجتماعی موجود در شهر را به چشم دیده و دریافته است. وی هم‌زمان با نگارش داستان‌های پترزبورگی، روی نمایش‌‌نامه‌ی بازرس نیز کار می‌کرد. ذهن خلاق و جست‌وجوگر نویسنده در این اثر درپیِ بسط و تعمیم‎‎‌های گسترده و فراگیر بود. بازرس در سال ۱۸۳۶ روی صحنه رفت. برخی از آن استقبال کردند و از موفقیت آن به وجد آمدند و گروهی دیگر نویسنده را به هجونویسی و افترا زدن به روسیه متهم کردند و او را «یاغی خطرناک» خواندند. این اتهامات و سرزنش‌ها گوگول را به‌شدت تحت‌تأثیر قرار داد و او تصمیم گرفت به خارج از کشور سفر کند تا بتواند کتاب نفوس مرده را که تازه نوشتنش را شروع کرده بود، به پایان برساند.
زندگی نسبتاً آرام در رم و در میان آثار هنری نفیس موزه‌های شهر، تأثیر خوبی بر وضعیت روحی نویسنده نهاد و او در سال ۱۸۴۱ نگارش جلد نخست نفوس مرده را به پایان برد و پس از بازگشت به روسیه آن را منتشر ساخت.
گوگول به‌منظور بیان نگرش‌های حقیقی خود درباره‌‌ی زندگی مردم روسیه و نیز آثار خود، در سال ۱۸۴۷ کتاب قطعات برگزیده از نامه‌نگاری با دوستان را منتشر کرد که در میان هواداران هنر او واکنش‌های مختلفی برانگیخت. او که احساس می‌کرد تکیه‌گاه‌های خود را در راه خدمت به حقیقت از دست می‌دهد، برای یافتن آرامش و اتکای معنوی به مذهب روی آورد. او امید بسیاری داشت که با تمام کردن نفوس مرده سرانجام نظر مساعد خوانندگان را به خود جلب کند. گوگول دراثر سرخوردگی، دست‌‌نویس جلد دوم نفوس مرده را سوزاند و چند روز بعد از دنیا رفت و در مسکو به خاک سپرده شد.

کتاب مرجع
Diary of a madman - ۱۸۳۵
Author: Nikolai Gogo
Genre: Farcical short story

راوی: بهادر ابراهیمی

#کتاب_گویا_صوتی
#نیکلای_گوگول
#بهادر_ابراهیمی

لازم به ذکر است که این کتاب گویا، اقتباسی بوده و بصورت خلاصه شده بمنظور پخش رادیویی، بازنویسی شده است