فر جادویی جمشید در شاهنامه واساطیر!

اگر از علاقه مندان شاهناه فردوسی باشید بی شک واژه ی فر و فره به گوشتون خورده
و میدونید که شاهان خوب ایرانی در شاهنامه دارای فر بودند
اما آیا میدونستید که فر فقط متعلق به شاهان و بزرگان نیست؟
یا میدونستید که فر قابل دیدنه و گاهی نمود جسمی هم داره؟

«نخستین شاهی كه فره به وی پیوست، گیومرت بود چنانچه در شاهنامه امده:
همی تافت زو فر شاهنشهی چو ماه دو هفته ز سرو سهی

بعد به هوشنگ پیوست: بدان ایزدی جاه و فر کیان


پس از هوشنگ فره ایزدی به تهمورث دیوبند پیوست.
چون آن شاه پالوده گشت از بدی بتابید ازو فره ی ایردی
دقیقا مثل نور از چهره ش تابش میکرده

سپس فره ایزدی به جمشید نیك چهره، كه گله فراوان داشت، پیوست.

کمر بسته با فر شاهنشهی جهان گشته سرتاسر او را رهی
جمشید فر و شكوه بسیار یافت و بر همه آفریدگان جهان سرور شد، و دیوان و یاران اهریمن را درهم شكست. اما جمشید سرانجام ناسپاس شد و سركشی آغاز كرد آنگاه فره ایزدی از وی بگسست و به صورت مرغی جدا شد و بیرون شتافت. جمشید پریشان شد و از دشمن شكست یافت و در زمین پنهان گردید.
گویند فره سه بار از جمشید جدا شد: نخستین بار به صورت شاهینی از جمشید بگسست و بیرون پرید. این فره را «مهر» ایزدی كه هزار گوش و هزار چشم دارد و بر همه سرزمین‌های هرمزد فرمانرواست، به چنگ آورد.
دومین بار فره به صورت شاهینی از جمشید جدا شد. این فره را فریدون پادشاه نامدار دریافت، و در میان مردمان پیروز شد. فریدون بر آژی‌دهاك (ضحاك) چیره شد و او را از میان برداشت.
سومین بار فره به صورت شاهینی از جمشید بگسست. این بار فره را گرشاسب دلاور كه زورمندترین مردمان بود، دریافت و بر اژدهای شاخ دار زهرآلودی كه اسب ها و مردمان را فرو می‌برد و از بینی و گردن و شكمش زهر روان بود پیروز شد. هم چنین دیو هولناكی را، كه با پوزه گشوده برای ویران كردن این جهان برخاسته بود، كُشت.
 
طبق معتقدات ایرانیان باستان فر ایرانی فری است كه از چهارپایان و گله و رمه و ثروت و شكوه برخوردار و بخشنده‌ی خرد و دانش و دولت و درهم شكننده غیر ایرانی است.
نباید فراموش کنیم که فر با بیداد و ستم و غرور و ناسپاسی از بین میره و فقط متعلق به ایرانیان پاکه

لایک و کامنت و سابسکرایب یادتون نره
بوس به روی ماهتون