روایت فتح مجموعه 3 قسمت 15 پل حاج اسدالله

روایت فتح مجموعه سوم قسمت پانزدهم، پل حاج اسدالله
قسمتی از متن

‌روز دوم عملیات كربلای ده، ساعت نه صبح‌
‌‌برادر مظفری مي‌گوید الان وقت مصاحبه نیست، و راست مي‌گوید. بارش‌های دور از انتظار شب گذشته جریان امور را از مسیر پیش‌بیني‌شده خارج كرده بود. سیلاب‌ها به پل هجوم آورده بودند و از هم‌اكنون روشن بود كه تا لحظاتی دیگر قدرت مقاومت پل درهم خواهد شكست و جاده‌ی تداركاتی خط قطع خواهد شد.

بچه‌ها سعی مي‌كنند كه با كوبیدن خاك‌های روی پل و یا انداختن سنگ‌های بسیار بزرگ در مسیر آب مقاومت پل را بیش‌تر كنند، اما شدت سیلاب خیلی بیش‌تر از آن است كه به این سادگی مهار شود. صف طویل اتومبیل‌هایی كه در دو سوی آب انتظار مي‌كشند نشان مي‌دهد كه با ویران شدن پل چه روی خواهد داد.

وظیفه‌ی پشتیبانی جنگ در حفظ و استمرار فتوحات، آن‌همه مهم است كه گاه از اصل جنگ اهمیت بیش‌تری پیدا مي‌كند. این حقیقت وقتی عملیات به ارتفاعات غرب كشیده مي‌شود، آن‌همه وضوح مي‌یابد كه همه‌ی حقایق دیگر را مي‌پوشاند و آن‌گاه نگرانی تداركات جایی برای هیچ نگرانی دیگری باقی نمي‌گذارد.

منشأ همه‌ی نگراني‌ها این است كه با قطعپل در حقیقت تنها جاده‌ی تداركاتی، یعنی شریان حیاتی جبهه‌های مقدم، قطع خواهد شد و آن‌گاه تا برقراری یك پل دیگر هیچ راهی برای ارتباط وجود ندارد. شدت و حجم جریان آب بهاندازه‌ای است كه لوله‌ها نمي‌توانند جوابگوی آن باشند و فشار سیلاب‌ها، متناسب با تراكم آب در پشت پل، لحظه به لحظه بیش‌تر مي‌گردد. دیگر همه دریافته‌اند كه تلاش‌هابه جایی نخواهد رسید و مشیت خداوند بر آن قرار گرفته است كه جریان شدید سیلاب در رودخانه پل را با خود ببرد و جاده‌ی تداركاتی قطع شود.

چیزی نگذشت كه آنچه همه در انتظار آنبودند رخ داد و با قطع پل، جاده‌ی مواصلاتی نیز بریده شد. حالا چه باید كرد؟ سخن از جنگیدن با طبیعت نیست. ما با طبیعت جنگی نداریم و كیست كه نداند طبیعت هم هنگام حمله‌ها باهمه‌ی قوای خویش به كمك ما مي‌آید؟ آن مرد خدا، جلوه‌ی جامع صفات الهی، مي‌گفت: «اگر شما با خدا باشید، همه‌ی عالم با شماست.» و ما این حقیقت را در همه‌ی طول جنگ به‌كر‌ات آزموده‌ایم. اگر مدعی بگوید پس چرا این بار سیلاب‌ها به جنگ شما آمدند، مي‌گوییم ما معتقدیم كه مصلحت در آن چیزی است كه اتفاق مي‌افتد. سنت لایتغیر خداوند این است كه مؤ‌منین را در كوره‌ی شداید و بلایا آن‌همه بگدازد تا كارآموخته شوند و استقامت پیدا كنند. درخت‌های كویر را بنگر. سر استواری آنان در تشنگی و گرسنگی و گردبادهای بنیان‌كن كویری است. ما خود را به او سپرده‌ایم و او مصلحت كار ما را بهتر مي‌شناسد.
و ...